Archiwum autora: ruttka

    Nie lękaj się Nie smuć się Ewo, nie lękaj się poznać męża. Choć syn twój zbroczy ręce krwią swego brata Abla, nie jesteś matką śmierci.     Bo córka twoja Miriam, ta która męża nie zna, też pocznie … Czytaj dalej →

    I powstały dwie kolejne róże różańcowe🌹🌹, tym razem rodziców za dzieci. Wczoraj byłam też na mszy z okazji rocznicy powstania trzech róż żon za mężów🌹🌹🌹 I – jakby w prezencie dla nas wszystkich znalazłam – piękny fragment listu … Czytaj dalej →

    – Proszę Pani, on mi pokazał L – skarży uczeń. Przez chwilę nie wiem co powiedzieć, bo zupełnie nie mam pojęcia czym jest wspomniane „L”. Z miny ucznia donoszącego wnoszę jednak, że to jakowaś „ubliga” ( cytując Fabiana … Czytaj dalej →

*  *  *    

Wracam z pracy, słońce szajni jak szalone. Moje marzenie nabiera coraz realniejszych kształtów, bo od rana obiecuję sobie, że: jeśli ten dzień przeżyję, po południu siądę sobie na tarasiku w pełnym słońcu i będę pić kawę, słuchając kwilenia ptaków, żurawich … Czytaj dalej →

Patrzę czasem  na zachowania ludzi obok i łapię się na myśli, że to wygląda jak jakaś gra. Widzę i domyślam się jakie są jej zasady, ale  z reguły odmawiam udziału w niej. Gra ma różne warianty. Dla dwóch, trzech lub … Czytaj dalej →

    Gdy umarł, płakałam przez wiele dni. Czułam się jak ktoś, komu zabrano dom, w którym się urodził, wzrastał, dojrzewał. Byłam wtedy w ciąży i myślałam: – Jeśli to dziecko się urodzi, to będzie syn. Zajmie Jego miejsce. Lecz … Czytaj dalej →

  *  *  * Kiedy spożywamy Eucharystię dzieje się coś odwrotnego niż zwykle. Jedząc inny chleb przyswajasz go i po części za każdym razem chleb zmienia się w ciebie. Natomiast ten drugi Chleb jest silniejszy niż ty. Nie będziesz więc … Czytaj dalej →

  – Gdybym im obiecał, że za każdym razem, gdy przesuną dziesięć koralików na różańcu, dostaną mały diamencik, wiesz ilu byłoby chętnych? – mówi mój mąż. Śmiejemy się. Pijemy kawę i rozmawiamy jak mógłby namówić swoich kolegów, by zapisali się … Czytaj dalej →

  *  *  *