węgielki

I powstały dwie kolejne róże różańcowe🌹🌹, tym razem rodziców za dzieci.

Wczoraj byłam też na mszy z okazji rocznicy powstania trzech róż żon za mężów🌹🌹🌹

I – jakby w prezencie dla nas wszystkich znalazłam – piękny fragment listu pewnego zakonnika do Pauliny Jaricot, która jako pierwsza zakładała koła żywego różańca.

Jezuita, o. Henri Ramiere do Pauliny Jaricot pisał, że koła: „składają się z ludzi dobrych, średnich i takich, którzy mają tylko dobrą wolę (…). Piętnaście węgli: jeden płonie, trzy lub cztery tlą się zaledwie, a pozostałe są zimne. Ale zbierzcie je razem, a wybuchną ogniem! Oto właściwy charakter twojego Żywego Różańca”.

To była też odpowiedź na moje myśli, że nie płonę, lecz tylko troszeczkę się żarzę. Odpowiedź bardzo pocieszająca:)

Tak więc jesteśmy węgielkami, teraz już 20toma w każdej róży. Jeśli jeden niedomaga lub gaśnie, inne go ogrzewają i płoną podwójnym ogniem aż gasnący się rozgrzeje.

To łaska być wspólnotą.